Ik trek echt geen sokken aan in bed
Sokken aan in bed, dat vind ik toch zo onaantrekkelijk! Dat is in mijn ogen zo niet sexy. Ook al heb ik nog zo’n koude voeten, ik denk er nog niet aan om met sokken aan in bed te kruipen. Dat doet mij namelijk denken aan mijn oma vroeger, zo’n lange nachthemd en dan sokken aan. Zie je het voor je?
Nee, ik kruip elke avond in mijn geboortekostuum tussen de lakens.
En toch is daarin iets veranderd, hoe dat komt…Dan neem ik je even een paar dagen mee terug in de tijd.
De laatste paar dagen van het jaar
Het was zondagavond, nog twee werkdagen en dan vieren we een feestje. Ik had er zin in! Het was nog geen 21.00 uur en ik was zo moe. Ik had geen idee waar die vermoeidheid ineens vandaan kwam maar ik gaf er maar aan toe, er staat een drukke week op mij te wachten die kan ik beter niet moe beginnen.
De volgende dag werd ik wakker van de wekker en voelde me beroerd, maar dan ook echt beroerd. Ik kon bijna niet op mijn benen staan. Totaal verrast door dit gevoel sleepte ik mezelf toch onder de douche, dan zou het wel beter gaan. Maar of ik nu wilde of niet, ik moest hieraan toe geven en dook terug in bed.
Ik kon niet anders dan in bed liggen en mijn enige uitje was naar het toilet, maar dat was geen picknick kan ik je vertellen. Mijn lichaam wilde alles er van boven en onder tegelijk uitgooien. Radeloos was ik, zelfs paracetamol bleef niet in mijn lichaam en niets wat ik deed leek te helpen.
Oudjaarsavond
Daar lag ik dan op de bank onder een elektrisch dekentje de laatste uren van het jaar af te tellen. Buiten leek het wel oorlog, zo hard waren de knallen! Op de tv stond een zoetsappige Kerstfilm op, mijn lichaam was in gevecht met de ziektekiemen en mijn hoofd stond op mijmeren.
Ik vond mezelf zielig.
Ja echt.
Miss Content, had zelfmedelijden.
Daar lag ik dan, mijn jaar door te nemen. Al die plannen die niet succesvol zijn uitgepakt, die grote doorbraak die weer is uitgebleven, mijn huis die oncomfortabel koud aanvoelt, die mislukte dates, mijn zonen die het te druk hebben voor een regelmatig bezoekje aan hun moeder, de gezelligheid die ik mis.
Wie had gedacht dat mij dat ging gebeuren, hier lig ik dan weg te rotten op mijn bank in mijn uppie.
Voel je hem….ik verdronk in zelfmedelijden…
De ommezwaai
Verandering begint met bewustwording. Ik realiseerde me dat ik mezelf kwelde door alleen te focussen op wat er misging in 2024. Maar waar iets niet lukt, is er altijd iets dat wél goed gaat.
Ik besloot mijn energie te verhogen. Want ja, geluk is een werkwoord. Geluksgevoel overkomt je niet, daar zorg je zelf voor. En met zelfmedelijden leg je een grote vuurwerkbom onder je geluk.
Energiefrequentie verhogen
De gemakkelijkste manier om je energie te verhogen? Dankbaarheid. Hoe rot je je ook voelt, je kunt altijd iets vinden om dankbaar voor te zijn.
- Het feit dat ik onder een elektrisch dekentje lig, lekker warm ondanks mijn koude voeten.
- Mijn jongens, die zelfstandig zijn opgegroeid en hun eigen leven leiden.
- De lieve berichtjes van vriendinnen die ondanks hun feestavond toch aan mij denken.
- Mijn vader, die me belt: “Hoe gaat het, meisje?” Wat ben ik dankbaar dat hij er nog is.
- Mijn doorzettingsvermogen, zelfs als het tegenzit. Elke mislukking brengt me dichter bij succes.
- De klanten die ik mocht helpen. Zoveel mensen hebben weer grip op hun emoties gekregen dankzij mijn begeleiding.
- De vakanties naar Turkije, Rhodos, Boedapest en Praag.
- En al die feestjes en oude en nieuwe vriendschappen.
En zo kwam ik van ellende naar vreugde en dankbaarheid.
Inzicht
Verwachtingen zijn als gevangenissen. Ik schreef er al eens over, maar zet ik mezelf nog regelmatig vast. Vooral die overtuigingen van verwachtingen van anderen houden me soms gevangen. Ons brein is nu eenmaal geprogrammeerd om erbij te willen horen, om aan verwachtingen te voldoen.
Kies ik daarmee voor mezelf? Comfort mag er toch ook zijn?
00:00 uur Gelukkig Nieuwjaar
Ik stond op mijn balkon, genietend van het vuurwerk. Kleuren vulden de lucht, de hemel barstte uit in een sterrenregen. Een nieuw jaar, een leeg canvas dat ik zelf mocht inkleuren. Ik voelde hoop.
Ik krijg een lief berichtje van mijn jongste zoon, met een hoop hartjes. Oh wat lief, hij denkt aan zijn moeder. Nog wat telefoontjes en berichtjes later wilde ik toch weer mijn bed in. Ik kreeg weer zin in morgen. Hopelijk voel ik me dan weer een stukje beter.
Ik kruip tussen de lakens met mijn koude voeten zoals ik dat elke avond doe en ik bedenk: ‘Waarom zou ik mijn leven niet wat comfortabeler maken?’ Ik stap weer uit mijn bed, trek een paar lekkere warme sokken aan en kruip terug onder de lakens. Ik glimlach naar mezelf, lig ik hier toch met sokken aan in bed!
*Ping* Een berichtje van mijn andere zoon. “Beste wensen mam, love you en alles wat je voor me doet en waar je voor staat!”
Met een big smile en warme voeten val ik content in slaap.
